16 februari 2011

Vanochtend gaan we als eerste naar Koemkous (zo spreek je het ongeveer uit want het woord heeft een klik en ligt 6 km van Tsintsabis), waar we een dorpsvergadering hebben met de bewoners. Onder de 2 bomen, waar Ida ook les geeft aan de kleuters, komen we bij elkaar. Ida (de lerares) heeft de bijeenkomst georganiseerd om met de dorpelingen te praten of er toekomst is voor een school. Het hele dorp is uitgelopen. Ron geeft in het engels aan hoe wij als stichting werken en Ida vertaalt dit. We leggen uit dat we als stichtng helpen, maar dat we ook initiatieven verwachten van het dorp en de lokale overheid. Er ontstaat een levendig gesprek en de dorpelingen zijn zeer enthousiast over een school en zijn zeer bereid om bij te dragen aan de realisatie van een schoolgebouw. Geld hebben ze niet maar arbeid kunnen ze wel leveren.

Het is wel heel bijzonder met hoeveel energie en passie Ida elke dag weer mer de kinderen aan de slag gaat. Ze doet dit vrijwillig voor haar stam, de San, en moet elke dag 6 km heen en terug lopen. Een heel bijzondere dame die Ida en we willen haar graag verder helpen.

Na dat we voor alle kinderen nog wat te eten en kleren hebben uitgedeeld gaan we terug het hostel om daar nog wat zaken te organiseren. Onder andere om te bekijken in hoeverre de aannemer de lijst met af te handelen punten heeft afgewerkt. Er staan nog wat punten open, er zijn daardoor nog wat uitdagingen te gaan.

17 februari 2011

Vanochtend overhandigen we 2 nieuwe laptops over aan Treesleeper (community campsite). Ze hebben de afgelopen dagen een basis computercursus bij Joop gevolgd. De Bushman zijn van nature goede jagers en spoorzoekers echter het computeren zit nog niet echt in hun bloed, maar oefening baart kunst. Om dit kampeerterrrein te runnen is computerkennis voor iedereen erg handig.

We hebben vanochtend ook een gesprek met Betty (hoofd van school) over een aantal zaken. We nemen het programma van de opening nog een keer door. De minister komt niet, maar de gouverneur komt in zijn plaats (lokaal de hoogste macht). We hebben het nog over de regels voor de kinderen in het hostel, we hebben een voorbeeld van een ander hostel bij ons. Ron zal dat met de super intendant (Samende) doorspreken. Het laatste punt dat we bespreken zijn de toelatingseisen voor het hostel. De medewerkers van het hostel hebben nog veel te leren. Betty zal hiet toezicht op houden. Ze vraagt of wij haar hier nog bij kunnen helpen. We hebben dat afgelopen periode al zo goed als mogelijk gedaan, misschien kan Carolien nog wat extra hulp bieden ergens in de komende maanden? Ze vraagt nog voor van alles zoals dat altijd bij Betty gaat, maar het wordt nu tijd dat ze op eigen benen gaat staan en de dingen zelf regelt. Dit kan zowel via de overheid of via andere sponsoren.

We hebben van de middelbare vakschool uit Helmond als gift een skelet gekregen. Dit kan tijdens de biologie les worden gebruikt. We dragen het skelet over aan de biologieleraar. Hij is er erg blij mee. Ze vragen de overheid al jaren voor een skelet maar dat wordt telkens weer uitgesteld. De rest van de dag zijn we druk met de versieringen voor de opening. We gaan op tijd terug naar de farm om ons voor te breiden op morgen, onze grote dag. Na 3 jaar kleihard werken is het dan eindelijk zover. Het hostel wordt morgen officieël geopend en overgedragen aan het ministerie van onderwijs.

18 februari 2011

Vandaag is het de grote dag. Toos heeft de haren mooi in de krul en haar hoed opgezet. En we hebben allemaal onze beste kleren aan (in ieder geval een lange broek met overhemd en dichte schoenen). We gaan vroeg op weg omdat de gasten vanaf 8.00 uur verwacht worden en om 9 uur begint het programma.Vanaf 8 uur druppelen de mensen binnen. Op het middenterrein staat een grote tent waar de ceremonie plaats zal vinden. Alles ziet er piekfijn uit. Zo netjes heeft Toos het in de afgelopen jaren hier nog nooit gezien. Naast de kinderen van het hostel zijn er de counceler (soort burgemeester) , de directeur van het minsterie van onderwijs, de priester, de gouverneur, aantal hoofden van andere scholen en nog een aantal andere hoogwaardigheidsbekleders. Wij hebben daarnaast nog een aantal mensen uitgenodigd die ons tijdens het traject hebben geholpen. Ook zijn er ouders van kinderen aanwezig en omwonende farmers van wie de kinderen van hun werkers in het hostel verblijven. Deze kinderen, die te ver weg van school wonen om op en neer te reizen, zijn de doelgroep van het hostel.

De gouverneur, de hoogste in rang, komt als laatste een kwartier te laat (valt voor Namibie nog wel mee). De ceremonie begint met een het volkslied van Namibie, daarna Nederland en als laatste Duitsland (vanwege onze co-sponsoren: Noah's Ark, die uit Duitsland komen). De volksliederen worden door het schoolkoor gezongen. Tijdens het Nederlands volkslied worden links en recht wat traantjes weggepinkt. Daarna treedt het protocol in werking en neem de counceler zijn rol als ceremoniemeester op zich. Na de volksliederen volgt er een gezamenlijk gebed Als eerste mag het schoolhoofd het woord voeren. Zij vertelt iets over de historie van de school en wat over de toekomstplannen. Daarna zingt en danst het schoolkoor erop los. Wow wat zingen ze mooi en vol ovegave. Het swingt de pan uit. Daarna is het aan Toos en Ron om iets te vertellen over de stichting en het verloop van het project. Vervolgens is de gouverneur aan het woord. Je zou zeggen die is gewend om te spreken, maar daar is niets van te merken. Wat een drama die kerel. Als afsluiting is dhr. Struwig (adjunct directeur bij het ministerie van onderwijs) aan de beurt. Hij gebruikt mooie woorden en sluit het praatgedeelte goed af.

Nu volgt de officiele overdracht. Toos knipt het lint door en overhandigt de sleutel en de gouverneur. Deze draagt vervolgens de sleutel over aan het ministerie van onderwijs. Samen met de bobo's maken we een tour door het hostel. Iedereen is erg enthousiast. Dit geldt niet alleen voor de bobo's.Iedereen is zeer te spreken over het hostel en de bijbehorende keuken en eetruimte. We sluiten af met een hapje en een drankje.

's Middags gaan we even naar de kliniek in Tsintsabis. Petrus laat trots het afdak voor de wachtende patiënten zien, dat hij met behulp van anderen afgelopen periode heeft gebouwd. Ook dit kleine project is afgerond. Dank aan onze sponsoren! Gero en Monika (van Noah's Arch) komen vanavond ook bij Margaret en Helmuth logeren. Zij hebben een paar flessen champagne meegebracht. En zoals het bij een afsluitend groot project hoort, wordt er flink op de goede afloop van dit gerealiseerd project getoast.

19 februari 2011

We trakteren ons vandaag op een dagje Etosha (een van de grootste national parken van Afrika). Doordat alles erg groen is (veel regen gevallen), wordt het moeilijk om wilde dieren in de bush gade te slaan. Gelukkig zijn de paden redelijk goed begaanbaar ondanks de vele regen die in deze tijd van het jaar vaak met bakken uit de hemel komt gevallen. Giraffen, wildebeesten, zebra's en de vele soorten van antilopen hebben we gezien. We zien zelfs 2 keer leeuwen in het hoge gras liggen.We overnachten in een lodge in het park.