Vrijdag 11 februari

Eerste werk voor vandaag is het afhandelen van zaken die nog in Tsumeb gedaan moeten worden. Zoals het kopen van gordijnenrails, steenboor, ringen voor sleutelhangers en cement voor het afdak voor de kliniek en wat proviand. Het hostel heeft wel een vriezer maar geen koelkas daar gaan we ook naar op zoek. Na stevig onderhandelen vinden we 2 goede koelkasten. We hebben een andere stichting (Noah's Ark), waarmee we samenwerken, bereidt gevonden om de koelkasten te sponsoren.

Wederom richting Tsintsabis waar Fé met de kinderen druk aan de slag is met het maken van wand-tekeningen in de eetzaal. De ruimte krijgt hierdoor een frisse en vrolijke uitstraling.

Een gesprek met de matrons ( mensen die verantwoordelijk zijn voor het bereiden van het eten en verzorgen van de keuken) is geen overbodige luxe. De keuken moet echt beter worden schoongemaakt en de etensresten moeten direct worden opgeruimd. Ook wat betreft het schoonmaken van het hostel is er nog wel ruimte voor (heel veel) verbetering. Caroline R, dit is een mooie uitdaging voor jouw en je hulp is meer dan welkom!

Volgens afspraak zou om 14.00 uur de computerles bij het craftcentre van start gaan, maar het afgesproken tijdstip is er niemand aanwezig. Na en paar telefoontjes blijken de deelnemers andere prioriteiten te hebben. Het komt ons niet slecht uit want dan kunnen wij aan de slag met de onverwachte drukte omtrent het regelen van allerlei zaken voor het hostel.

De agenda voor de bespreking met Struwig (inspecteur van onderwijs voor de regio, belangrijk contactpersoon voor ons) wordt opgemaakt zodat we morgen goed voorbereid zijn voor een gesprek met hem.

In Tsumeb worden we door Maryel en Marc getrakteerd op een geweldige Chinees fondue als afsluiting van ons verblijf bij hen.

Zaterdag 12 februari

Vandaag vroeg uit de veren. Na het ontbijt nemen we afscheid van de Maryel en Marc en danken hen voor de geweldige gastvrijheid. En niet te vergeten het voortreffelijke eten wat Maryel iedere keer maar weer voor ons klaargemaakt heeft. Onze broeken gaan nog net dicht ;-)

De rit gaat wederom naar Tsintsabis. De school heeft deze morgen atletiekwedstrijden. Naast hard rennen (veel talent), worden er ook spelen zoals zaklopen en lopen met een lepel in de mond met daarop een makalanienoot gedaan. Veel enthousiasten toeschouwers met de bekende vuvezela's. Geweldige sfeer, zon en Afrikaanse beat.

Om 11 uur is er een afspraak in Tsumeb met mr. Struwig, waarbij ook de principal van Mangetti West, Mr. Kaventuna aanweizg is. Mr. Struwig krijgt van CTN een attentie( ballpoint met zijn naam ingegraveerd) aangeboden voor zijn niet aflatende inzet voor het realiseren van het hostel.

Onze plannen met betrekking tot Mangetti West worden uitvoerig besproken. Samen wordt een plan van aanpak gemaakt. Wij en het ministerie hebben veel geleerd van het hostelproject en gaan nu voor een andere strategie. In Mangetti West zal eerst de watervoorziening gerealiseerd moeten worden voordat een volgende stap gezet wordt.

Het aantrekken van sponsoren in Namibië voor bijvoorbeeld de afrastering, watertanks e.d. wordt de taak van Mr. Kaventuna. Het project Mangetti West wordt dan gedragen door zowel het Ministerie, de sponsoren uit Namibië als ook door onze stichting, Connected to Namibia. Het water in Mangetti West komt nu van een naastgelegen farm. We gaan dinsdag a.s. naar de farm om met de manager te praten over het formaliseren van de watervoorziening.

In principe zijn alleen de bouwkosten dan voor Connected to Namibia. Het schetsontwerp zal waarschijnlijk wat veranderd gaan worden, maar dat is voor een later stadium. Heel belangrijk is het maken van een goede schriftelijke overeenkomst met alle partijen waarbij ieders verantwoordelijkheid en taak duidelijk wordt weergegeven. Gelukkig geeft Mr. Struwig te kennen dat hij dit jaar nog als inspecteur in dienst zal zijn voor het ministerie van onderwijs.

In het kort wordt het programma voor de officiële opening van het hostel met hem doorgenomen.

Onze volgende afspraak is bij Susan, de leerkracht van Etosha Secondary school die de begeleiding van enkele San kinderen uit Tsintsabis verzorgt. Een van deze kinderen: Naftalean Douglass,wordt gesponsord door een vriend van onze Stichting. Hij krijgt de mogelijkheid een beter toekomst te creeën voor zowel voor hemzelf als ook voor zijn gemeenschap.

Wederom naar Tsintsabis, waar de werkers van de aannemer druk in de weer zijn om de kleine mankementen op te lossen. Ron en de supervisor van het hostel, Mr. Samende controleren wat er nog moet gebeuren. Er is vandaag geen water voor het hostel. Samen gaat men aan de slag om het ontstane probleem op te lossen. Gelukkig komen de mensen van het ministerie van Works. Na verschillende pogingen (1 persoon werkt en er staan 7 andere omheen die toekijken), komt er gelukkig weer water uit de kranen van het hostel en kunnen de toiletten weer worden doorgespoeld.

De volgende rit, ongeveer 50 km, is naar Baobab game farm waar we de komende week zullen verblijven. Dit is de farm van Helmut en Magret , die Toos enkele jaren geleden tijdens een van haar eerste reizen heeft ontmoet. Het is een kleine maar autentieke farm met mensen die echte liefde hebben voor de natuur, waar natuur liefhebbers goed aan hun trekken komen. Ze zijn ook zeer verbonden met de Buchman. Als jullie een kijkje willen nemen dan kan dat http://www.baobab.com.na